Maja Plisiecka to jedna z najwybitniejszych na świecie tancerek baletowych, którą można podziwiać w nagraniach filmowych. Jednym z nich jest arcydzieło muzyczne "Bolero" Maurice'a Ravela, wykonane z tancerzami słynnego baletu Bejarta. Sceneria jest klasyczna: wielki okrągły podest (stół). Na nim tańczy samotnie bosa balerina, powoli przyciągając wokół stołu solistów - mężczyzn, nad którymi góruje i których emocjami rządzi.
MP nie jest łagodną, zwiewną i słodką kobietą. Ona jest niesamowita, to kobiecość ostra, agresywna, zwycięska, triumfująca. Ten wulkan stężonej energii magnetyzuje, przyciąga, góruje, obezwładnia, podporządkowuje. Kunszt baletowy najwyższej klasy, oparty na wzorcowej precyzji i doskonałości warsztatowej. Królewska charyzma. W końcówce "Bolera" i podczas podziękowań MP ukazuje również powalający uśmiech i wdzięk.
"Bolero" jest często interpretowane jako utwór muzyczny o skojarzeniach erotycznych, czy wręcz seksualnych. Powoli i rytmicznie rosnące napięcie aż do eksplozji finałowej. Popatrzmy na znakomity taniec MP również pod tym kątem. Tak, to są trafne skojarzenia.
MP w tym balecie jest fenomenalną kobietą, która rządzi mężczyznami jak w starożytnym matriarchacie. Ona jest najważniejsza - tancerze pojawiający się w balecie są traktowani niemal jak trutnie - ONA JEST KRÓLOWĄ.
O MP pisałem już wcześniej tutaj.
***************************************
Wobec takiej wielkiej sztuki - cóż warte są "komisje śledcze" i temu podobne miałkie wydarzenia polityczne?
